Oddr Snorrason (?)
Yngvars saga víðförla
Reykjavík, 1800
Landsbókasafn Íslands - Háskólabókasafn
Lbs 4816 4to
(240 mm x 160 mm)
[108r-108v]
1800 m. rankraštinis Yngvars saga víðförla nuorašas Beiringo sagos (Bærings saga) kopijos sudėtyje, saugomas Islandijos nacionalinėje ir universiteto bibliotekoje (Landsbókasafn Íslands - Háskólabókasafn) Reikjavike (Lbs 4816 4to). Seniausias žinomas Beiringo sagos rankraštis datuojamas XIV a. Kaip sudėtinė rankraščių dalis Yngvars saga víðförla įeina į: 1440-1460 m. Sögubók (GKS 2845 4to); 1450-1475 m. Fornaldar- og riddarasögur (AM 343 a 4to); 1727-1729 m. Sögubók (Lbs 2319 4to); 1700-1799 m. Sagahåndskrift; Saga Book (Rask 31); 1750-1799 m. Sögubók (Acc 5); 1750-1800 m. Rímur af Ingvari víðförla (ÍB 466 4to); 1800-1850 m. Sögubók (Lbs 998 4to); 1895-1896 m. Fornmannasögur (Lbs 1504 4to) ir kt.
Skelbta: Yngvars saga víðförla. Guðni Jónsson and Bjarni Vilhjálmsson. Reykjavík. Bókaútgáfan Forni. 1943-1944; J. Kabelka, Baltų filologijos įvadas, 1982: 74; P. Tunstall, The Saga of Yngvar the Traveller, 2005; Latvijas vēstures muzeja raksti Nr. 10, Pētījumi Zemgaļu senatnē, A. Radinš, 2004: 77.
Þá er þeir frændr váru frumvaxta, Önundr ok Yngvarr, var sú þjóð í missætti við Óláf konung, er Seimgalir heita ok höfðu ekki skatt goldit um hríð. Þá sendi Óláfr konungr Önund ok Yngvar meðþrimr skipum at heimta skatt. Koma þeir við land ok stefna þing við landsmenn ok heimtu þar skattaf konungi þeira. Sýndi Yngvarr þar mikla atgervi í sinni málsnilld, svá at konungi ok mörgumöðrum höfðingjum sýndist ekki annat ráð en gjalda skattinn, sem til var kallat, fyrir utan þrjáhöfðingja, þá er eigi vildu fylgja konungs ráði ok bönnuðu at gjalda skattinn ok drógu lið saman. Ener konungrinn heyrði þeira tiltekjur, bað hann þá Önund ok Yngvar berjast við þá ok fekk þeim lið.Þeir börðust, ok varð þar mikit mannfall, áðr þeir flýðu höfðingjarnir. Í þeim flótta var sá tekinn, ermest hafði í móti staðit, at skattinn skyldi gjalda, ok festu þeir hann upp, en tveir komust undan.Þeir tóku þar miklar eigur at herfangi ok heimtu út skatta alla ok fara við svá búit aptr til fundar viðÓláf konung ok færðu honum mikinn fjárhlut í gulli ok silfri ok góðum gripum, ok hafði mikitaukizt virðing Yngvars í þessi ferð, svá at konungr setti hann yfir aðra höfðingja í Svíþjóð. Yngvarrtók sér frillu ok gat við henni son þann, er Sveinn hét. Með þessi virðingu var Yngvarr með Óláfikonungi, þar til at hann var tvítugr. Þá ógladdist hann, svá at hann kvað aldri orð frá munni. Á þvíþótti konungi mikit mein ok spyrr, hvat veldr. Yngvarr svarar: "Ef þér þykkir mein at ógleði minniok þú vilt mér svá vel sem þú lætr, þá gef mér konungs nafn með tign." Konungr svarar: "Hverjahluti aðra, sem þú beiðir, í tign eða fjárhlutum, mun ek gera. En þetta má ek eigi, því at ek er eigivitrari várum frændum, ok eigi kann ek betr en várir fyrri frændr." Þessi hlutr varð þeim tilsundrþykkis, því at Yngvarr bað jafnan konungsnafns ok fekk eigi.
